رایج ترین بیماری های خرگوش ها+ علائم و راه درمان

( بیماری های خرگوش rabbit diseases )خرگوش ها حیوانات خانگی جذاب و با مزه ای هستند که ما انسان ها را علاقمند به نگهداری از آنها می کنند .اما قبل از هر چیز باید بدانیم که این حیوانات کوچک تا چه اندازه مستعد بیماری های خاص هستند.دانستن شایع ترین بیماری های خرگوش ها به ما کمک می کند در مورد نگهداری آن ها آگاهانه تصمیم بگیریم و نیز حیوانات خانگی شاد تر و سالمتری داشته باشیم و از زندگی در کنار یکدیگر لذت ببریم. حال برای آگاهی از رایج ترین بیماری های خرگوش ها+ علائم و راه درمان آنها با ما تا انتهای مقاله همراه باشید.

رشد بیش از حد دندان ها

دندان خرگوش ها در تمام طول عمرشان رشد می کنند و در این میان غذا خوردن و جویدن باعث ساییده شدن دندان ها و جلوگیری از بلند شدن بیش از حد آن میشوند.اما گاهی عوامل ارثی و فیزیکی مانع از ساییده شدن کافی دندان شده و دندان ها بیش از حد بلند و طویل می شوند و مشکلات فرواوانی ایجاد می کنند.

عوامل ارثی همچون کوچک بودن فک پایین و هم تراز نبودن فک بالا وپایین ، مانع از سایش دندان ها به هم شده و در نتیجه باعث بلند شدن بیش از حد دندان می شوند. عوامل  فیزیکی هم  مانند نبود فیبر کافی در غذا مانند یونجه و خوراکی های سخت، باعث می شوند ساییدگی کافی اتفاق نیفتد و این عارضه ایجاد شود.

پیشگیری از این مشکل با اصلاح رژیم غذایی و افزودن غذاهای فیبردار مانند: هویج و یونجه به تغذیه خرگوش و همچنین تهیه اسباب بازی های جویدنی که کمک شایانی برای  سایش دندان هاست به سادگی امکان پذیر است.

در صورت بروز این عارضه دو راه درمان وجود دارد.اول تراشیدن دندان با سنباده است که باید حتما توسط دامپزشک انجام گیرد تا از بروز شکستگی و زاویه داربودن آن ممانعت به عمل آید و دومی بریدن دندان با ابزار مخصوص است که نسبتا بدون درد می باشد و شما می توانید خرگوش خود را همان روز به خانه ببرید.

 

پاستورلا

پاستورلا یک بیماری شایع تنفسی درخرگوش هاست .بیشتر خرگوش ها درطول عمر خود در معرض  این بیماری قرار می گیرند و احتمال دارد آن را از دیگر خرگوش ها یا از محل زندگی خود دریافت کنند.

علت ایجاد این بیماری باکتری به نام پاستورلا مولتوسیده است که  برحسب نوع سویه آن علائم مختلفی ایجاد می کند اکثر خرگوش ها ممکن است به آن مبتلا شوندو بعد از ورود باکتری به بدن تا هفته ها نهفته باقی بماند و هیچ علائمی ندهد و منتظر شرایط مساعد  بماند. در این زمان خرگوش ناقل است و می تواند بیماری را به سایر خرگوش ها انتقال دهد .همچنین پاستورلا مولتوسیده از طریق جفت گیری ،تماس عمومی ،هوای تنفسی و نیز از طریق زخم باز انتقال می یابد.

 

علائم:

علائم این بیماری بستگی به نوع این باکتری دارد، اینکه کدام اندام ها و تا چه اندازه درگیر شوند و بیماری تا چه اندازه شدید باشد و مدت زمانی که طول می کشد تا بیماری بروز یابد، همه و همه بستگی به قدرت سویه پاستورلا دارد.یکی  از شایع ترین علائم ،علائم تنفسی است که معمولا به صورت ترشحات بینی ظاهر می شود.وقتی خرگوش پنجه های جلویی را روی بینی می کشد تا ترشحات بینی را پاک کند ،موها شگل کرک مانند به خود می گیرند و مات می شوند این شاخص ترین علامت این بیماری است.گاهی ترشحات بینی آنقدر زیاد می شوند که پوشش مویی آن قسمت به طور کامل از بین می رود .سایر علائم تنفسی پاستورلا شامل احتقان ،عطسه و التهاب است .ممکن است مجاری اشکی با ترشحات چرکی مسدود می شوند واطراف چشم قرمز و ملتهب می شود.در برخی موارد پاستورلا موجب از دست رفتن کامل بینایی می گردد که در این صورت باید چشم را تخلیه نمود تا از درد کشیدن بیش از حد خرگوش جلوگیری شود.

علاوه بر دستگاه تنفسی باکتری ها، می توانند دستگاه تناسلی ، سینوس ها ،گوشها و اندام های داخلی را نیز آلوده کنند و موجب بروز آبسه در برخی نقاط مانند پوست شوند.این آبسه ها می توانند مزمن شوند و برای ازبین بردن نیاز به جراحی پیدا کنند.موارد شدید تر ممکن است باعث ایجاد علائم سیستم عصبی  مانند لرزش چشم و افتادن سر به یک طرف  شوند.

خرگوش هایی که عفونت گوش دارند پنجه های خود را به گوش می مالند و خارش و قرمزی آن را تجربه می کنند و آنهایی که درگیری گوارشی و عفونت اندام داخلی دارند ،دچار کاهش اشتها و در نتیجه کاهش وزن می شوند .در صورت بروز هریک ازاین علائم خرگوش خود را سریعا به دامپزشکی ببرید.

درمان

در اغلب مواقع با آنتی بیوتیک درمان می شوند .بعضی اوقات هفته ها یا ماه ها زمان لازم است تا درمان به طور کامل انجام گیرد.گاهی هم در صورت مزمن شدن بیماری،باکتری ها دست به ترمیم خود می زنند و هیچ تضمینی وجود ندارد که آنتی بیوتیک ها کار کنند.

در هر حال حتی اگر آنتی بیوتیک ها موثر واقع شوند ممکن است با قطع آن ها علائم بیماری دوباره عود کنند.پس بهتر است برای جلوگیری از بروز این بیماری خرگوش خود را هر 6 ماه یکبار برای معاینات چشم و تنفس و.. به دامپزشکی ببرید.

اگر خرگوش شما علائمی از سیستم عصبی را نشان می دهد، برای مثال خم شدن دائمی گردن ،لرزش چشم و ..برای درمان از دارو های دیگر خوراکی استفاده می شود که خرگوش معمولا به آسانی به آنها پاسخ می دهند.برای درمان عفونت ملتحمه چشم نیز از قطره آنتی بیوتیکی استفاده می شود.

آبسه ها نیز با جراحی برداشته می شوند .گاهی اوقات ترشحات غلیظی وجود دارد ،گاهی نیز آبسه ها نواحی بیشتری را درگیر میکنند در این مواقع نیاز به جراحی های متعدد و مراقبت طولانی پس از بهبود وجود دارد.

 

 

تریکوبزور یا توده مو در معده

چیزی که باید درباره خرگوش ها بدانید این است که آنها خودشان کار اصلاح مو و تمیز کردن بدنشان را انجام می دهند .در نتیجه یافتن مو در معده آنها غیر طبیعی نیست و به طور معمول باعث ایجاد علائم نمی شود امااگر این موها به غذاهای خشک وخمیری بچسبند توده ای ایجاد می کنند که باعث انسداد مجرای روده می شوند و اگر به موقع درمان نشوند باعث مرگ می شوند.

گاهی این امر به  آن خاطر است که خرگوش شما فیبر کافی دریافت نمی کند یا اشکال عمده ای در تغذیه اش وجود دارد.

گربه هانیز مانند خرگوش ها بسیار به این مشکل دچار می شوند اما تفاوتی که وجود دارد این است که گربه ها می توانند محتویات معده را استفراغ کنند اما خرگوش ها قادر به این کار نیستند ومواد غذایی باید از دستگاه گوارش آن ها عبور کرده و از آن خارج شود.

علائم

علائم و نوع تریکوبزورهای خرگوش مبتلا می تواند تا حد زیادی به علل بیماری و شدت مشکل بستگی داشته باشد. برخی از علائم و نشانه های رایج موهای متورم در معده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• عادات غذایی نامناسب ، از جمله مصرف زیاد قرص و غلات در طول روز
• سابقه بیماری یا استرس
• کاهش وزن
• بیماری مزمن
• گلوله های مدفوع کوچک
• اسهال
• باد کردن شکم
• سفت شدن معده
• مواد خوراکی سفت در معده
• صداهای شکمی
• یبوست
• درد شکمی هنگام لمس
• کم تحرکی
• دندان قروچه ، حالت قوز کرده و علائم دیگر درد
• ضعف و سستی
• علائم شوک

علل

دلایل متعددی برای ایجاد تریکوبزورها یا گلوله های مو در معده خرگوش ها وجود دارد که مهمترین ها شامل تغذیه نامناسب و دهیدراته شدن  یا خشک و خمیری بودن محتویات معده است. گاهی اوقات بیماریهای گوارشی ، درد یا استرس می توانند به تشکیل و تجمع گلوله های مو در معده کمک کنند. معمولاً ، یافته ها حاکی از این است که تحرک بسیار کمی از دستگاه گوارش در جمع آوری موها و سایر مواد معده مقصر است. یکی ازعلل های این عارضه ممکن است تغذیه کم یونجه یا فیبر درشت به خرگوش باشد که برای هل دادن محتویات از طریق دستگاه گوارش ضروری است.  ناتوانی در غذا خوردن یا بی اشتهایی طولانی مدت نیز می تواند باعث بروز این مشکل گردد.

درمان

نفخ شدید در این موارد می تواند بسیار خطرناک باشد بنا براین لازم است سریعا درمان شود اگر در ناحیه شکم شاهد باد کردن ، نفخ یا سفتی آن هستید ؛ سریعا به دامپزشک مراجعه کنید. درمان فوری آن شامل تجویز آب درمانی و جبران مایعات بدن به منظور تحرک مواد در داخل روده است.همچنین ماساژ معده گاهی می تواند به حرکت مواد از روده و رفع این مشکل کمک کند.همچنین دادن غذاهای آبکی به خرگوش می تواند موثر واقع شود.

 

تومور رحمی یا آدنو کارسینوم

آدنو کارسینوم رحم ، یکی از شایع ترین انواع سرطان در خرگوش هاست که در بالای 60 درصد از خرگوش های ماده بالای 3 سال اتفاق می افتد. این تومور بدخیم از بافت ترشحی که داخل رحم را پوشانده ایجاد می شود و لایه داخلی رحم یا اندومتریوم را درگیر می کند.

اگر چه نظر می رسد افزایش سن مهمترین عامل در بروز این بیماریست اما اختلالات رحمی دیگر نیز در بوجود آمدن آن موثر اند.اختلالاتی همچون اندو متریوز (یک وضعیت دردناک که شامل رشد بیش از بافت در رحم و اندام های تناسلی است ) و برآمدگی وریدهای داخلی آندو متر که به آن آنوریسم وریدی می گویند،اغلب همراه با این بیماری و از علل ایجاد آن هستند.

علائم

• ترشحات همراه با خون در واژن
• کیست غدد پستانی و ترشحات کدر رنگ آن
• تغییرات خلق و خو از جمله آشفتگی و پرخاش
• بی حالی و رنگ پریدگی مخاط، ناتوانی در غذا خوردن
• توده های شکمی
• رشد پستان

تشخیص

تشخیص این بیماری با حذف دیگر عوامل ایجاد کننده تومور شکمی میسر می شود.بارداری ، تومور های خوش خیم یا غیر سرطانی رحم نیز می توانند علائمی مشابه با کارسینوما ایجاد کنند.رشد بیش از حد سلول ها نیز ممکن است علائمی lشابه با تومور خوش خیم داشته باشند.با این حال در خرگوش های ماده بالای 3 سال علائم یافت شده را اغلب به آدنوکارسینوما نسبت می دهند.نکته دیگری که در تشخیص این بیماری اهمیت دارد این است که در آدنو کارسینوما  اغلب انمی یا کم خونی اتفاق می افتد و همراه بودن این دو علامت با هم شاهد مفیدی برای تشخیص آن است.

درمان

درمان این بیماری ممکن است شامل برداشتن کامل قسمت های درگیر شده رحم باشد ، به ویژه اگر این بیماری به بافت های مجاور سرایت نکرده باشد. این معمولا درمان اولیه به منظور جلوگیری از پیش روی آدنو کارسیوما است.بیوپسی یا نمونه برداری از بافت می تواند برای تایید اینکه بیماری به بافت های مجاور سرایت کرده یا نه مفید باشد .گاهی بافت های مجاور بدون وجود هیچگونه علائمی درگیر می شوند .درمان های بعدی می تواند شامل شیمی درمانی و داروهای تسکین دهنده باشد.

کنترل  و پیش گیری

ممکن تا بهبودی کامل و حتی چند سال نظارت بر خرگوش ضروری باشد تا از موفقیت آمیز بودن درمان و بهبودی کامل اطمینان حاصل شود.اگر هیچگونه متاستاز یا علائمی مشاهده نگردد درمان نسبتا موفقیت آمیز بوده و اگر علائمی دال بر وجود بیماری مشاهده گردد ، مرگ ممکن است ظرف دو سال بعد از تشخیص اولیه رخ دهد.

 

Myxomatosis آلودگی مخاطی

یک بیماری مسری با عامل ویروسی در خرگوش است که معمولا کشنده است.در برخی از کشور ها از آن برای کاهش تعداد خرگوش های وحشی استفاده می شود. این بیماری اولین بار در سال 1950 و در انگلستان مشاهده شد و جمعیت خرگوش های وحشی را در آن زمان از بین برد.امروزه این بیماری خرگوش های اهلی و خانگی را تهدید می کند .شکل حاد آن می تواند یک خرگوش سالم را در 10 روز از بین ببرد و شکل مزمن آن تا دو هفته طول می کشد.اگر چه برخی از خرگوش ها از آن جان سالم به در می برند .

میکسوماتوز از چه راهی منتقل می شود؟

میکسوماتوز به راحتی توسط حشرات مکنده خون مانند  کنه ،کک و پشه ها در میان خرگوش ها پخش می شود و توسط انگل ها از خرگوش های وحشی به خرگوش های خانگی منتقل  می شود .

علائم

بسته به نوع ویروس ،علائم متفاوتی ایجاد می شود  که می تواند رفتار ،عادات غذایی و.. را تحت تاثیر قرار دهد. چشم ها و بینی نقاطی از بدن هستند که اولین علائم را نشان می دهند.

علائم دیگر عبارتند از:

• تورم قرمزی و التهاب بدن
• ترشحات بینی و چشم
• کوری ناشی از التهاب چشم
• مشکلات تنفسی مانند خس خس و تنگی نفس
• از دست دادن اشتها
• بی حالی

 

چگونه از بروز این بیماری در خرگوشم پیشگیری کنم؟

واکسیناسیون از اولین و مهمترین اقدامات پیش گیری از این بیماری است .اگر چه مانند بیشتر واکسن ها ، مصونیت 100 درصد نمی دهد.اما حتی اگر خرگوش شما به این بیماری مبتلا شود علائم آن به طور چشم گیری کاهش می یابد.

واکسیناسیون منظم علیه میکسوماتوز و بیماری های هموراژیک بسیار مهم و ضروریست و باید به طور منظم در خرگوش های خانگی انجام گردد.

نکته دیگری که در مورد پیشگیری از این بیماری باید بدانید این است که این بیماری توسط آب های راکد با سرعت بالایی متتقل می شود.پس اطمینان حاصل کنید که هیچ آب راکدی در محل زندگی خرگوش و نیز در اطراف نباشد تا بیماری به خرگوش انتقال نیابد.

درمان

متاسفانه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد تنها می توان با مراقبت های حمایتی شدت علائم را کاهش داد در نتیجه پیشگیری از این بیماری امری مهم و کلیدی است.

علائم اولیه برای تشخیص این بیماری در خرگوش های وحشی و نیزخرگوش های واکسینه نشده بسیار ضعیف است و نیز معمولا موجب مرگ آن می شود.اگر خرگوش شما به نوع خفیف آن مبتلا شود با اقدامات کنترلی مناسب و نظارت دامپزشک در بیشتر مواقع بهبودی حاصل می شود .

 

 

 CALICIVIRUS  بیماری هموراژیک

 

بیماری خونریزی هموراژیک ویروسی اولین بار در سال 1992 و در استرالیا دیده شد و پس از آن به سایر نقاط استرالیا و کشور های دیگر انتقال یافت.این بیماری از سویه کلسی ویروس و در خرگوش های وحشی ایجاد می شود . این ویروس در بزاق ،ترشحات بینی و مدفوعِ خرگوش آلوده وجود دارد و از طریق تماس مستقیم ونیز تماس با اشیای آلوده،لباس و غذاهای گیاهی ، همچنین گزش حشرات منتقل می شود.

 

علائم

دوره پنهان بیماری یا به اصطلاح دوره کمون در این بیماری بسیار کوتاه است و معمولا از 12 تا 18 ساعت پس از ابتلای خرگوش به بیماری ممکن است متوجه ی سکون و بی حالی خرگوش خود بشوید. در این زمان علائم بیماری عبارتند از:

 

• بی اشتهایی
• تورم پلک ها
• خونریزی از چشم
• چنگ زدن
• ضعف و بی حالی
• و در موارد شدید تر شامل:
• اسهال
• یبوست
• درد شکم
• تب بالا

 

مراقبت و درمان

واکسیناسیون یکی از اولین راه ها برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری است.یک واکسن موثر سال های زیادی خرگوش شما را مصون نگه می دارد و تا حد زیادی مانع تاثیر ویروس بر بدن خرگوش شما می گردد. با این وجود واکسیناسیون به تنهایی کافی نیست و برای  اطمینان از پیشگیری کامل  باید اقدامات مراقبتی بیشتری شامل موارد زیر انجام گیرد:

• نگهداری خرگوش در داخل خانه بویژه در فصول گرم
• جلوگیری از تماس با خرگوش های وحشی
• ضد عفونی مداوم محل زندگی
• دفع حشرات
• عدم مصرف غذاهای مانده
• عدم تماس با  دیگر خرگوش های ناشناس

درمان:

متاسفانه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد و گاها خرگوش ها بدون هیچگونه علائم و بسیار ناگهانی می میرند.

 

 

 

 

آیا شما نیز تجربه ای مشابه بیماری  های بالا در مورد خرگوش خود داشته اید؟ اگر دوست دارید می توانید برای ما کامنت کنید. 🙂